3 Yaş, Aşılı, ARM KİNG Nektarin Fidanı, Torbada

Salonda evde balkonda terasta yetiştirmeye uygundur.

• - Kaliforniya da geliştirilen, ağaçları dik ve kuvvetli gelişen bir çeşittir. 
• - Meyveleri yuvarlak, hafif oval, orta irilikte, tatlı ve suludur.
• - Meyve kabuk rengi turuncu zemin üzerine kırmızıdır. 
• - Meyve eti sert, lifli, sarı-turuncu rengindedir.
• - Çekirdek ete bağlıdır.
• - Big Top çeşidinden 25 gün önce hasar edilir.
• - Gönderilen nektarin fidanımız 2,5-3 yaşlarındadır.
• - Gönderilen nektarin fidanının torba üzerinde kalan boyu 80-120 cm \"dir.
• - Nektarin fidanımız torba içerisinde kökleri tutmuş şekilde gönderilmektedir.
• - Torbalı fidanlar 12 ay boyunca dikilebilirler.
• - Budamaları ve bakımları yapılmış olarak gönderilmektedir.
• NEKTARİN FİDANI YETİŞTİRİCİLİĞİ

• Nektarin fidanı kış soğuklarına -16 C dereceye kadar dayanabilmesine rağmen açmış çiçekleri -2,5 C dereceye, taç yapraklarını dökmüş çiçeklerin -1,8 C dereceye ve gen meyvelerin -1 C dereceye dayanabilmektedir.

  
  Nektarin fidanı bir şeftali mutasyonu olması sebebiyle şeftalini yetiştiği her türlü toprakta kolaylıkla yetişebilmektedir. Kumlu tınlı, aluviyal topraklarda toprak pH’sının 6,5-7,5 olduğu, %10’dan daha az kireçli olan topraklarda yetiştiricilik idealdir. Taban suyunun toprak seviyesine 2 metreden daha yakın olduğu yerlerde ağır ve killi topraklarda yetiştiricilik tavsiye edilmez.
  Bahçe tesis edilecek yerin toprak tahlilinin 30-60 ve 90 cm derinliklerden alınacak toprak örnekleri ile yapılması anaç seçimi ve gübreleme programı için önemlidir. Bahçe tesis edilirken genellikle bir bahçe içerisinde en az iki çeşitin bulunması verimlilik ve döllenme biyolojisi açısından önemlidir. Özellikle bahçe tesis edilirken tercih edilen çeşitlerin birbirine uyumuna ve hasat tarihlerine dikkat edilmeli, buna uygun yapılmalıdır. Bahçe tesis edilirken modern yetiştiricilik ( direk, tel, örtü, damlama sulama) tekniğine göre yapılmalıdır.
   
  NEKTARİN FİDANLARININ İKLİM İSTEKLERİ

  
  Nektarin fidanı değişik iklim şartlarına uyabilen bir meyve türüdür. Ekvatorun kuzey ve güneyinde 25-45 enlem dereceleri arasında yetiştirilebilmektedir. Normal yetişebilmesi için en uygun rakım 500-600 m. arasıdır. Sıcak iklimlerde 1500 m.’ye kadar yetiştiği görülebilir. Ülkemizde; sıcak iklim Akdeniz Bölgesi, ılıman iklim Marmara Bölgesi ve soğuk iklim olan Doğu Anadolu Bölgesi’nde yetişebilmektedir.

  
  Nektarin fidanı yetiştiriciliğini sınırlayan çeşitli iklimsel faktörler mevcut bulunmaktadır. Bunların başında düşük kış sıcaklıkları, çeşitlerin kış soğuklama ihtiyaçları, ilkbahar geç donları ve düşük yaz sıcaklıkları gelmektedir. Kış sıcaklığının –18 ve –20 °C ye düştüğü zamanlarda gözler ve yıllık sürgünler donar. Sıcaklık –25 °C ye düştüğünde ise ağaçlar tamamen donabilir. Bununla birlikte, oluşabilecek düşük sıcaklığın süresi donun olduğu dönemlerdeki ağacın fizyolojik durumu, havadaki nem miktarı gibi faktörlerde ağacın dondan etkilenmesinde önemli rol oynar. Çiçekler açıldıktan sonra oluşabilecek bir don olayı, çiçekleri ve çiçek gözlerini dondururlar. Çiçek tomurcukları açılmadan önce –5 ve –6 °C de zarar gördükleri halde, açılma sonrasında –3 °C de donmaktadırlar. Küçük meyvelerde bu durumdan zarar görürler.
  Yaz sıcaklığının düşük olması, meyve eti rengi başta olmak üzere diğer meyve kalite unsurlarını olumsuz yönde etkiler, meyve olumu gecikir. Türkiye’de şeftali yetiştiriciliğinde yaz sıcaklığı yönüyle problem yoktur.
  Kış Soğuklama İhtiyaçları: Şeftalinin değişik çeşitler bazında 250 ile 1250 saat arasında kış soğuklama ihtiyaçları vardır. Ağaçlar kış soğuklama ihtiyaçlarını tamamlayamadıkları zaman, çiçekler ve çiçek tomurcuklarını silkerler. Çiçeklenme gecikir ve düzensizleşir.
  
  NEKTARİN FİDANLARININ TOPRAK İSTEKLERİ

  
  Yetiştiriciliğe en uygun topraklar; süzek, killi, kumlu, çakıllı, milli, derin ve çabuk ısınan alüviyal topraklardır. Toprak PH derecesi 6-7 olmalıdır. Yeterli gübreleme ve sulama yapıldığında kumlu topraklarda da yetiştirilebilir. Toprak tabakası derinliği 1 m. den fazla olan topraklar en uygun yetiştiricilik ortamıdır.
  Killi, ağır, soğuk ve taban suyu yüksek olan topraklarda sürgünler pişkinleşemez. Böyle durumlarda zamklanma meydana gelir.
   
  NEKTARİN FİDANLARININ ÇOĞALTILMASI

  
  En uygun olarak kullanılan ve yaygın çoğaltma metodu, T durgun göz aşısı ile üretmedir. Yeşil çelik ve odun çeliği ile de üretilebilir ancak ekonomik değildir. Gerekli durumlarda kalem aşıları ve diğer üretim yöntemleri de kullanılabilmektedir.
   
  Nektarin fidanın hemen hepsi kendine verimlidirler. Nektarin fidanın tozlanmasında birinci derecede arılar ve böcekler rol oynar.
   
  NEKTARİN FİDANLARININ BAHÇE TESİSİ

  
  Nektarin fidanı tüm gelişimini kısa sürede tamamlayan ve erken meyveye yatan bir bitkidir. İyi bakıma kolay cevap verir. Toprağının iyi işlenip, hazırlanması gerekir. nektarin fidanınin dikimden önce derin ve yüzeysel sürülerek hazırlanmaları gerekir. Son sürümle beraber dekara 1-2 ton yanmış keçi gübresi verilmesi en uygunudur.
  Aşı bölgesi, toprak yüzeyinden 5-10 cm. yukarıda kalacak şekilde ve durgun dönemde fidan dikimi yapılır. Dikim aralığının belirlenmesinde; iklim, toprağın kuvveti, anaç, çeşidin büyüme gücü gibi faktörler dikkate alınmalıdır. Kuvvetli toprak ve iyi bakım şartlarında aralık daha geniş tutulur. Genel itibarla dikim aralığı 5x5 m. verilmekte ise de, belirtilen faktörler ışığında bu aralığın belirlenmesi en uygun olanıdır.
  Bahçe tesis edilmeden önce; bahçenin hangi amaçla kurulduğu, tesisden beklenilen hedefler çok iyi belirlenmeli, bunun için gerekli teknik ve ekonomik altyapı geniş çapta düşünülerek, sağlam bir zemin hazırlığı yapılmalıdır.
   
  NEKTARİN FİDANLARINDA BUDAMA 

  
  Nektarin fidanı diğer meyve ağaçlarına göre daha fazla budama ister. Bunun nedeni meyvelerin 1 yıllık dallarda teşekkül etmesidir. Her yıl düzenli ürün alınabilmesi için, yeterli miktarda yıllık sürgün olmalıdır. Yetiştiricilik yönünden çok hassas olup, iyi bir budama, gübreleme ve sulama ile uzun ömürlü olabilirler. Tüm meyvelerde olduğu gibi nektarin fidanında ağaçta uygun bir tacın oluşturulması ve ileriki yıllarda bu şeklin korunması çok önemlidir. Bu nedenle meyve ağaçlarına şekil vermeden önce yetiştirilmek istenen meyve tür ve çeşidinin, bazı fizyolojik özellikleri, yetiştirileceği ekolojik şartlar ve ekonomik kriterler de iyi incelenmelidir.
  
  Şekil Budaması : Meyve fidanlarına şekil verirken, beslenme fizyolojisi ile buna bağlı olarak tür ve çeşitlerin özel budama istekleri, özel dallanma şekilleri, budamaya karşı dal ve dalcıkların vereceği tepki gibi bilgiler ve çevresel ekolojik şartların iyi bilinmesi gereklidir.
  Kurak bölgelerde meyve ağaçlarına, iç kısımlarında nem tutacak yapay bir ortam oluşturmaya ve güneş’in zararlı etkilerinden korumaya uygun (doruk dallı şekil gibi) kapalı şekillerin verilmesi gerekir.Aynı zamanda böyle yerlerde, topraktaki suyun kısa zamanda buharlaşmasını önlemek amacıyla tacın, toprağa yakın yani, gövdelerin bodur olması istenir.
  Nemli bölgelerde ise, bu durumun tersi olması amaçlanır.Yani fidanlar iç kısımlarında fazla nem tutmayacak şekilde açık (goble gibi) ve aşırı toprak neminden zararlanmayacak şekilde de yüksek gövdeli olarak şekillendirilmelidir.
  Belirtilen bu kriterler gözönüne alınarak; goble,değişik doruk dallı ve palmet taçlandırma şekillerinden en uygun olanı tatbik edilmelidir.
   
  NEKTARİN FİDANLARINDA GÜBRELEME

  
  Bitkiye iyi yanmış keçi gübresi verilmelidir. Bitkiye keçi gübresi, sonbahar-kış aylarında, bütün kök bölgesini kapatacak şekilde verilmeli ve çapa ile toprağa karıştırılmalıdır. Genç nektarin fidanı her yıl ağaç başına yaklaşık 50-100 gr, yetişkin ağaç ise yaklaşık 225-450 gr azota gereksinim duyar. Bu miktar bir veya iki defada uygulanabilir. İlk uygulama zamanı kış sonu, ikincisi ise haziran ayıdır. Yetişme döneminin sonuna doğru azot uygulanmamalıdır.
   
  NEKTARİN FİDANLARINDA SEYRELTME

  
  Nektarin fidanında elle ve kimyasal maddelerle olmak üzere 2 şekilde seyreltme yapılır. Bazı kimyasal maddelerle nektarin fidanı seyreltmede başarılı olunmamıştır.
  Elle seyreltme masraflı fakat daha emin bir yoldur. Pratik olarak seyreltme, erkenci çeşitlerde çekirdek sertleşmeye başladığı zaman, orta ve geç çeşitlerde ise haziran dökümünden sonra yapılmalıdır. Küçük meyveli çeşitlerde 8- 12 cm , orta iri meyveli çeşitlerde 12- 15 cm , iri meyveli çeşitlerde 15- 20 cm de bir meyve dal üzerinde kalacak şekilde seyreltme yapılır.